Op deze site staat een peiling waar je kunt aangeven wat jouw gevoelens zijn over hoe mensen soms met dieren omgaan. Als je dat nog niet hebt gedaan, vul die dan eerst even in. De tekst hieronder is (nog) niet gebaseerd op de resultaten van peiling. Het zijn mijn eerste ideeën op basis van eigen ervaring, van mezelf en anderen.
- Verdriet en machteloosheid over hoe dieren in onze wereld worden behandeld.
- Empathie en compassie met dieren: onze ‘spiegelneuronen’ (datgene waardoor je met anderen meevoelt en meeleeft) zijn niet beperkt tot de eigen soort. Mensen bij wie dat wel zo is, vinden eigen-soort-eerst-denken heel normaal en begrijpen hier niks van.
- Schaamte voor onze eigen soort: dat onze eigen medemensen zo met dieren omgaan.
- Verscheurdheid, omdat we ons willen verbinden met andere mensen – dat is nu eenmaal een diepe behoefte van alle sociale dieren – maar dat zijn vaak dezelfde mensen die hun schouders ophalen over dierenleed.
- Verscheurdheid ook omdat je enerzijds aandacht wilt vragen voor vreselijke misstanden, je wilt instinctief iets doen aan onrecht wanneer je dat ziet, maar vaak kun je niks doen en zorgt het er alleen maar voor dat je minder gelukkig wordt. Want hoe kun je gelukkig zijn als je hieraan denkt? Dus denk je er niet aan.
- Gekwetstheid wanneer mensen zeggen “Het is maar een dier” – want het voelt alsof ze zeggen: “Het is maar jouw gevoel”.
- Boosheid omdat mensen de gevoelens van dieren ontkennen, enkel en alleen omdat het hun goed uitkomt – niet omdat ze de wetenschappelijke feiten hierover kennen. Vaak weten ze juist heel weinig van dieren.
- Het gevoel dat je er niet bij hoort en dat je alleen staat, onder andere doordat mensen in je omgeving zeggen: “hou eens op met dat gedram”, “je wilt onze pleziertjes afnemen” enz. Het gevoel dat je moet zwijgen over iets dat zo wezenlijk en groot is.
|
“For those who work for the animals, the most feared thing is to see them in a state of extreme suffering. This is a tribute to those who are facing hell to document a hidden reality. Thanks to activists who have filmed and photographed the unimaginable. I have great admiration for them.” – via Spanish Animal Defenders – S.A.D
“Becoming aware of the intense suffering of billions of animals and of our own participation in that suffering can bring up painful emotions: sorrow and grief for the animals; anger at the injustice and deception of the system; despair at the enormity of the problem; fear that trusted authorities and institutions are, in fact, untrustworthy; and guilt for having contributed to the problem. Bearing witness means choosing to suffer. Indeed, empathy is literally ‘feeling with.’ Choosing to suffer is particularly difficult in a culture that is addicted to comfort — a culture that teaches that pain should be avoided whenever possible and that ignorance is bliss. We can reduce our resistance to witnessing by valuing authenticity over personal pleasure and integration over ignorance.” ―Melanie Joy
|